De door de EU voorgestelde crypto -voorschriften zijn onjuist

De auteur is de directeur van het Centre for European Policy Studies in Brussel

Terwijl de crypto -wereld een verdere aanval van turbulentie doorloopt, is het duidelijk dat een sterker toezicht van de regelgeving van digitale activa vereist is.

De EU zal binnenkort een specifiek regelgevingskader voor cryptocurrencies en markten introduceren. De stap komt omdat digitale activa crashen en een crisis enkele van 's werelds grootste "stabiele munten" heeft verslonden.

Cryptocurrencies zijn populair geworden, hoewel ze slechts zeer beperkt of helemaal niet worden gecontroleerd. Ongeacht of het ponzi -systemen, het witwassen van geld of stabiele munten zijn die gebonden zijn aan echte activa, het is moeilijk voor gewone beleggers of gebruikers om te weten wat is. Waar je bent gebaseerd, hoe je georganiseerd bent en wie achter je zit, is vaak een mysterie. Dit is een reden tot bezorgdheid.

Maar er zijn redenen waarom EU -voorstellen niet de juiste manier zijn. Volgens de geplande voorschriften kunnen beleggers alleen in het blok worden aangeboden. Maar crypto -assets en uitwisselingen hebben een zeer licht toezichtsysteem, veel minder dan wat van toepassing is op financiële instrumenten en andere beurzen. Dit roept de vraag op waarom een ​​afzonderlijke regelgeving vereist is.

De industrie is onderverdeeld in drie verschillende vormen in de voorgestelde EU-wet op markten voor crypto-assets: geen schimmeltokens (NFT's) of virtuele apparaten; Stabiele munten, waarvan de waarde wordt gezegd dat deze is gekoppeld aan een echt actief; En digitale valuta's die altijd een vaste wisselkoers vertegenwoordigen voor een zware valuta.

Digitale valuta's kunnen alleen worden uitgegeven door banken of fintech -bedrijven die hier al een licentie voor hebben, terwijl emittenten van stabiele munten een minimum aan reserves moeten hebben.

De EU is de eerste internationale organisatie die een specifiek regelgevingskader voorstelt. Sommige lidstaten hebben al speciale wetten voor tokens en crypto, maar er is geen overeenstemming op multinationaal niveau. Buiten het blok aarzelen landen zoals het Verenigd Koninkrijk en de VS, evenals gebieden zoals Hong Kong om speciale regels in te voeren en bestaande effectenwetten toe te passen.

Dit heeft geleid tot een onduidelijk kader voor een digitaal product dat een internationaal fenomeen is geworden. Consumenten hebben momenteel weinig idee van hun rechten op bescherming of juridische rechtsmiddelen, vooral als de transacties buiten de EU plaatsvinden.

Niet-EU-cryptocurrencies zoals Bitcoin en Ethereum moeten zich onder een van deze vormen registreren om toegang te krijgen tot de EU-markt. Een systeem van wederzijdse herkenning is onwaarschijnlijk omdat de voorschriften internationaal te veel variëren. De belangrijkste belasting van de risico's zal de consument dragen die geen verschil zal zien tussen EU en internationale crypto's, maar niettemin wordt belegerd op sociale media met advertenties voor niet -gereguleerde crypto's of zelfs met soepele fraude.

Het MICA -voorstel van de EU werpt veel meer problemen op. Het toezicht is zeer beperkt en verdeeld tussen nationale of Europese regelgevende autoriteiten. Volgens de voorgestelde regels is het veel eenvoudiger om een ​​crypto -uitwisseling te starten dan een traditionele beurs die onderworpen is aan de Europese regenaria die bekend staan ​​als MIFID.

De bepalingen tegen marktmanipulatie en insiderhandel zijn zeer laag, nauwelijks vergelijkbaar met de toepasselijke EU -wetgeving. En er zijn geen boekhoudnormen en controleregels voor crypto -bedrijven. Aan de andere kant passen sommige EU -landen ook bestaande consumentenbescherming of marktregelgeving toe op crypto -advertenties. Hoe deze interactie in de praktijk zal werken, blijft een grote vraag.

De EU zou beter zijn geweest om crypto te overwegen in de context van bestaande wetten in plaats van een nieuw regelgevingskader te creëren. Dit betekent dat de toepassing van MIFID op cryptoassets rekening houdt met deze financiële instrumenten. Elektronisch geld of bankregels kunnen worden gebruikt voor digitaal geld. NFT's vereisen geen afzonderlijke voorschriften, maar kunnen onder bestaande wetten voor consumenten of auteursrechten vallen.

Regels voor markt- en bedrijfsgedrag moeten van toepassing zijn, ongeacht de verpakking. Start-ups in het crypto-gebied zullen zeggen dat dit de markt onaantrekkelijk zal maken, maar waarom zouden ze onderworpen zijn aan eenvoudiger toezicht op hun financiële transacties?

Een internationaal raamwerk is vereist om crypto te reguleren met een gemeenschappelijke aanpak. Verschillende regelgevende benaderingen maken een wettelijke arbitrage en een race naar beneden, waarin providers de winnaars en investeerders zijn. En een niet -gereguleerde crypto -sfeer bevordert alleen misverstanden en potentieel misbruik van een fundamentele interessante innovatie.

Het is nog belangrijker om consumenten op de juiste manier te informeren over de gevaren van een investering in crypto en de noodzaak om onderscheid te maken tussen frauduleuze en goed geïnitioneerde systemen.