Wall Street controleert (nog) Bitcoin niet

Bitcoin heeft de aandelen meer precies gevolgd sinds de Covid -staking. De correlatie is de afgelopen maanden ook toegenomen. Dit heeft ertoe geleid dat een bitcoin effectief een High-Beta Share-A-perfect speelgoed voor hedgefondsen heeft verklaard.

De positieve correlatie blijft echter laag, zoals u kunt zien op de y-as van het diagram. Bovendien zijn typische correlatiedimensies voor lineaire gegevens ontworpen. En Bitcoin is iets anders dan (heb je het prijsdiagram gezien?). Kleine correlaties tussen niet -lineaire gegevens zijn zwak bewijs van een stabiele relatie. De toenemende associatie tussen Bitcoin en aandelen kan alleen betekenen dat ze soms samen uitverkocht zijn, maar anders niets met elkaar te maken hebben. Of het kan puur geluid zijn.

Het idee dat Wall Street afgelopen weekend de verkoop promootte, is ook twijfelachtig. Omdat de crypto -verkoop kwam nadat de aandelen in de tweede helft van de afgelopen week waren gedaald, zagen velen dat de infectie van het gedeelde bezit van aandelen en crypto zich verspreidde door Wall Street Fund. Maar wat waarschijnlijker lijkt, is dezelfde nervositeit-de aanscherping van de Federal Reserve en voornamelijk omicron-scoorde twee verschillende groepen, crypto jockeys en real fund-managers.

We hebben onze intuïties gecontroleerd met Philip Gradwell, chief econoom van de Cryptoanalysis Company Chainalysis. Hij vertelde ons dat gegevens van crypto -uitwisselingen het idee niet ondersteunden dat grote types in Wall Street achter het struikelen van het weekend zaten. In tegenstelling tot eerdere verkopen waren er deze keer geen abnormale instroom en slechts iets hogere afvoeren van grote dealers. De lage rol van grote handelaren geeft aan dat de besmettingstheorie van aandelen aan crypto op zijn best anekdotisch is.

Wat betreft het risicoprofiel van crypto:

De grote vraag waarover mensen denken is: is crypto een actief met of zonder risico? Omdat het tussen de twee fluctueerde. . . Dit weekend was het een faciliteit met een risico. Omicron wekt echt angst en twijfel op in veel markten. Aan de andere kant is Crypto niet immuun.

Kan de Fed Check lange interesse?

De laatste tijd is hier en elders veel discussie geweest over hoe hoge inflatie en groei zijn en de Fed zal zijn aanscherping aanscherpen, en toch verhogen het rendement geen lange obligaties. In feite is het rendement van de zeer lange obligatie-de 30-jarige staatsobligatie. Dit wordt soms aangegeven als bewijs dat de Fed een fout zal maken door de rentetarieven te laat te verhogen en dus de economie gewelddadig in een recessie te drijven. Anderen denken dat de lange rentetarieven op een bepaald moment inhalen. Ik heb voorlopig betoogd dat de markt denkt dat de economie een suiker hoog heeft en dat de Fed snel weer zal normaliseren met een lichte duwtje.

Maar zijn trage lange cursussen zo onverwacht? Het is niet zo duidelijk. Begin met de 30-jarige, gemeten door de belangrijkste rente van de Fed, de afgelopen drie decennia:

>

De 30-jarige gaat gewoon naar beneden en rechts. Het maakt niet uit wat de Fed doet en heeft het nooit gedaan. Dit zal duidelijk zijn geweest voor waarnemers van serieuze belangstelling. Dit komt overeen met de meeste theorieën over het functioneren van rentetarieven, en het wordt algemeen erkend dat de politiek minder effecten heeft op langere obligaties dan op korter.

Desalniettemin suggereert de status van het huidige debat het volgende: We negeren eenvoudigweg de 30-jarige rendement voor de doeleinden van de huidige zakelijke discussie . De 30 is 30.

Hoe zit het met de echt belangrijke rentetarieven, het 10e en 30e jaar hypotheek. Ondanks hun namen hebben de twee een vergelijkbare term, omdat de herfinancieringsoptie van de hypotheekers betekent dat het een zeldzame 30-jarige hypotheek is die 10 jaar duurt. De afbeelding:

>

Dit geeft eerder aan dat Fed-beleid de lange rente verandert, omdat de tips van de belangrijkste rentetarieven overeenkomen met de tips van de twee langetermijnrente. Maar een hardnekkig examen onthult twijfels. In de laatste twee cycli verhoogde de Fed maanden maanden voordat de lange rentetarieven reageerden (waarvan bekend was dat het ten minste één centrale bankier in de war bleef). De Fed zou de markt kunnen volgen, niet kunnen leiden, of sommige van iedereen zou kunnen zijn.

Een bekende scepticus met betrekking tot het vermogen van de Fed om de lange rentetarieven te beheersen, onderzocht de econoom Daniel Thornton de toename van 2017-18 in een notitie vorig jaar, kijkend naar de rentevoet van Leich en de 2- en 10-jarige obligaties. Zijn diagram:

>

>

>

Thornton gelooft niet eens dat de Fed de twee jaar kan beheersen:

Een reden waarom het moeilijk is om te geloven dat het monetaire beleid de daling van de rentevoet heeft veroorzaakt voor twee -jarige staatsobligaties met 144 basispunten is het feit dat de rentevoet voor twee -jarige staatsobligaties tot 19 jaar tot 19 jaar, op 4 januari 2019 zei dat de voorzitter van de FOM in de markt zou zijn dat de Markt -deelnemers in de hoogte zijn van de belangrijkste rente. In elk geval heeft de FOMC alleen de eerste renteverlaging gemaakt op 31 juli 2019. Tot die tijd was de rentevoet voor 2 jaar van staatsobligaties met 109 van de 144 basispunten gedaald.

Is de rentetarieven later gedaald in de verwachting van dalende rente? Als dat zo is, wijst Thornton erop dat ze de verspreiding tussen de 10 en de 2 zouden hebben verwacht als beide vallen omdat de twee gevoeliger zouden reageren op de verandering. Gebeurde niet.

De moraal van dit verhaal? Epistemische bescheidenheid. Hoewel vandaag veel verrassingen worden uitgedrukt dat de lange rentetarieven niet reageren op de inflatie en de Fed, is er ook een groot vertrouwen dat de lange rentetarieven uiteindelijk stijgen onder de druk van deze twee factoren in 2022. Maar de relatie tussen lange rentetarieven, monetair beleid en inflatie is niet -lineair, controversieel, weinig begrepen en over het algemeen lastig. Wees voorzichtig.

een goede lezing

Janan Ganesh legt een onderwerp uit dat we maandag in deze kamer hebben genoemd - dat deel van het probleem van de huidige politiek het gebrek aan risicoaversie is omdat de generatie, die doet denken aan de verschrikkelijke midden -20e eeuw, sterft. Hij legt ook een financiële verbinding tot stand en citeert Hyman Minsky: "Stabiliteit is destabiliserend."