Overweldigd en onderbetaald: geen wonder dat jonge investeerders van crypto houden

>

In deze kolom heb ik vorige week gespeculeerd over hoe de volatiliteit van de aandelenmarkten jongere beleggers zou kunnen schrikken. Reacties van lezers tussen 20 en 30 eisten echter antwoorden op een ander investeringsdilemma.

"Kan iemand antwoorden hoe hij jonge mensen in de wereld kan kopen en een huis kan redden en sparen voor pensioen?" Vroeg de 22-jarige Scott Wyayatilake.

Gekozen door tientallen andere lezers als een "topcommentaar", schetste hij, net als zijn generatie met enorme studentenschulden, hogere belastingen en een financiële bubbel, die onroerendgoedprijzen buiten bereik dreef en de aandelenratings naar een belachelijk duur niveau dreef.

Voeg langzame loongroei toe en verhoogde de wereldwijde inflatie, en Scott vreest dat de traditionele 60: 40 -portefeuille, verdeeld in aandelen en obligaties, niet langer voldoende zal zijn: "Hoe kunt u iets bouwen met zo'n laag rendement dat vergelijkbaar is met activa?"

Voor veel jonge investeerders was het antwoord om te vertrouwen op meer risicovolle systemen.

Volgens een onderzoek van de Financial Conduct Authority deze week kochten meer dan een miljoen volwassenen in het Verenigd Koninkrijk risicovolle faciliteiten zoals crypto tijdens de pandemie.

Gezien de beperkte investeringen en de stijgende activaprijzen, kunt u de aantrekkingskracht erkennen van het vertrouwen op risicovolle activa in de hoop de jackpot te kraken.

Crypto, peer-to-peer en het gebruik van handelsapps en spread-bed platforms om op korte termijn op aandelen te plaatsen en deviezen zijn dichter bij gokken dan in beleggen, maar gezien het rendement op de voetgangers, proberen jongeren een "alles of" te nemen.

Zelfs degenen die meer traditioneel investeren, komen op de risicocurve. Michael, een FT-commentator in de jaren twintig, heeft de afgelopen 18 maanden besteed aan het bouwen van een op technologie gebaseerde portfolio. Dat ging in het begin goed, maar heeft de afgelopen maanden geleden: "Ik heb een paar dips gekocht, maar de dips kwamen steeds opnieuw."

Ook hier werd het langetermijnbeeld moeilijker gemaakt door zijn twee doelen om te investeren, zowel voor een huisstorting als voor pensionering (merk op dat de gemiddelde initiële kopersafzetting nu meer dan £ 57.000 is en meer dan twee keer zo hoog is als in Londen). .

In plaats van te investeren in zowel onroerend goed als pensioen, kiezen veel jonge professionals een doel. De beslissing over welke prioriteiten moeten worden ingesteld, is moeilijk

Een risicovolle strategie, maar door de besparing duur van contanten kan worden geleverd aan de toenemende inflatie. De overheid bevordert dit pad stilzwijgend met de Lifetime ISA, die een bonus van 25 procent biedt op bespaard of geld geïnvesteerd in een eerste woning (let op de bovenste limiet van de onroerendgoedprijs van £ 450.000).

In plaats van te investeren in zowel onroerend goed als pensioen, kiezen veel jonge professionals een doel. Het is moeilijk om te beslissen welke prioriteiten moeten worden ingesteld, maar ze hebben tenminste de keuze. Voor veel jonge werknemers met een lagere inkomens kunnen dit geen van de twee zijn, omdat de kosten van levensonderhoud blijven dalen.

De laatste beslissing om de terugbetalingsdrempel voor studieleningen te bevriezen voor £ 27, afgestudeerden kosten £ 110 per jaar in Engeland en Wales, naast de toename van de sociale zekerheid.

Er was geen woord van ambtenaren over wanneer het verband met het inkomen kon worden hersteld. Vanwege het functioneren van het systeem, zullen naar schatting driekwart van de afgestudeerden van de universiteit hun schulden nooit volledig terugbetalen. In plaats daarvan betaalt u een extra belasting van 9 procent op alles wat u verdient over de drempel gedurende 30 jaar totdat uw leningen zijn afgeschreven.

Voor afgestudeerden die onroerendgoedbelastingbetalers zijn, wordt elk pond dat u boven deze bevroren drempel verdient vanaf april belast met 42,25 procent (inkomstenbelasting van 20 pence, sociale zekerheid van 13,25 pence en nog een 9 pence voor terugbetaling van de lening).

Voor degenen die het zich kunnen veroorloven om naar de onroerendgoedleiders te komen (de meeste met ouderlijke hulp), is de opkomst van de 40-jarige hypotheek een andere generatiewijziging.

Mattcan, een FT -lezer aan het begin van 30, bekende dat hij de terugkeer van de Index -trackers in zijn ISA had afgewezen en gebruikte om zijn lening van de woonbouw te te veel te betalen. Hij nam kritiek op deze risico -vrije strategie, maar de stijging van de rentetarieven deze week herinnert ons eraan dat het tijdperk van goedkoop geld niet eeuwig kan duren.

De Financial Jugling Act is verder moeilijk door de hoge kosten voor de oprichting van een gezin (merk op dat de helft van de vrouwen in Engeland en Wales op 30 -jarige leeftijd geen kinderen heeft).

Ft Reader Tench vindt het onmogelijk om iets te redden, omdat hij kinderen heeft: "De kinderdagverblijven verbruiken het grootste deel van het beschikbare/belegbare inkomen .. Onze pensionering lijkt een belachelijke droom te zijn."

Recente onderzoeksresultaten van het Institute for Fiscal Studies geven aanleiding tot hoop en geven aan dat degenen die de pensioenvoorziening in hun dertig verminderen, maar 15 tot 25 procent van het salaris in hun veertig en 50 bijdragen, hetzelfde resultaat zouden kunnen bereiken.

Een sappige som, maar de IFS -redenen voor hogere salarissen en de daling van de kinderopvangkosten maken het mogelijk. Aangezien studieleningen na 30 jaar worden afgeschreven, kunnen afgestudeerden in het begin van de jaren vijftig worden gemaakt om in plaats daarvan 9 procent van hun salaris in een pensioen te besparen.

Het constante rommelen in voorschriften over pensioen en het BAFög -systeem, echter onmogelijk voor jongeren om planningsbeveiliging te plannen.

Er is geen garantie dat het 30 -jarig jubileumlimiet in de toekomst niet zal worden verlengd. Bovendien worden lezers die betrekking hebben op de nachtmerrie van de jaarlijkse vermindering van de vergoeding (die geleidelijk verminderen welke betere verdieners kunnen sparen voor een pensioen geleidelijk verlaagd van £ 40.000 per jaar), over het idee om hun bijdragen in het latere leven te vergroten.

En als uw werkgeversbijdragen aan de voorziening van oude leeftijd genereuzer zijn dan de basiswaarden die in het IFS-onderzoek zijn aangenomen, zou u kunnen krimpen als u dit geld op de tafel achterlaat. Vergeet niet dat pensioenen een waardevolle bron van belastingvermindering zijn - en dit omvat ook de "afgestudeerde belasting" van studieleningen.

Op dit moment zullen alleen de beste verdieners hun hele studieleningen binnen 30 jaar verwijderen. Afgestudeerden met lagere inkomens die een carrièrepauze nemen of parttime werken terwijl ze een gezin beginnen dit veel minder vaak te doen - en de IFS maakt een belangrijk punt voor u.

Als uw werkgever de voorschriften "salarisuitval" aanbiedt, heeft u een extra stimulans om te besparen in pensioen. Aangezien dit leidt tot een vermindering van uw bruto -inkomen, wordt het bedrag ook verlaagd, wat wordt afgebroken door deze 9 procent terugbetalingen van de studielening. In de woorden van de IFS is dit "analoog aan het verminderen van uw hele levenslange belastingverplichting".

Zo nuttig als deze suggesties voor sommige jonge lezers kunnen zijn, de grotere toenemende kloof tussen de generaties betekent voor de meeste van hen dat het de randen fuseert - maar dit soort "nivellering" is niet op de politieke agenda.

Ik laat het laatste woord over aan de 22-jarige Scott. "Ik hoop dat jonge mensen gewoon op de erfenis hopen of denk er gewoon niet aan? Ik wed dat het laatste."

Claer Barrett is de consumenteneditor van de ft: claer.barrett@ft.com ; Twitter @Clearb ; Instagram @ClearB